Μία Ισορροπημένη Δίαιτα Σαρακοστής

Ολοένα και περισσότερο το πνεύμα της ανθρωπότητας υποσιτίζεται, εξαιτίας κυρίως του τρόπου που η ίδια επέλεξε να τραφεί! Οξύμωρο κι όμως 100% αληθινό. Αρκεί για λίγο να σκεφτούμε τις ταχύτητες και τον φθηνό τρόπο που ο άνθρωπος αποφάσισε τη διατροφή του. Τρώει γρήγορα, τρώει πολύ, τρώει εντελώς ανώριμα, και κυρίως -ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει- τρώει για να ξεχάσει και για να ξεχαστεί, θρέφοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο περισσότερο το «εγώ» του, παρά το φως που αναντίρρητα υπάρχει μέσα του. Και κυρίως «τρώει» έτοιμα σνακ, ασαφή φαγητά, γρήγορες απολαύσεις, και στην κυριαρχική παντοδυναμία της τεχνολογίας, «τρώει οθόνες» και πολλές - πολλές πληροφορίες, πλείστες εξ αυτών δυσάρεστες και εξίσου επιβαρυντικές, όσο η ζάχαρη, ή το αλάτι.

Η ΑΥΤΟΦΑΓΙΑ

Ας αναλογιστούμε σε αυτό το σημείο την πιο μακροχρόνια μέθοδο αυτοίασης που διαθέτουμε και λέγεται: ΑΥΤΟΦΑΓΙΑ. O Yoshinori Ohsumi εξάλλου τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής για τις ανακαλύψεις των μηχανισμών της.

Τι είναι η «αυτοφαγία»;

Η λέξη σημαίνει κυριολεκτικά «αυτός που τρώει τον εαυτό του» και ουσιαστικά πρόκειται για τον μηχανισμό που διαθέτει το σώμα για να απαλλαγεί από όλα τα άχρηστα (συσσωρευμένα μέσα στα χρόνια) κατάλοιπα των κακών διατροφικών του συνηθειών.

Πρόκειται για μια οργανωμένη, ομαλή διαδικασία κατά την οποία ο οργανισμός καθαρίζεται από ό,τι παλιό, άχρηστο κι «επικίνδυνο» κουβαλάει, ενώ ταυτόχρονα, με τη νηστεία της αυτοφαγίας, διεγείρει την αυξητική ορμόνη η οποία επιβάλει στο σώμα μας να αρχίσει να παράγει «νέα εξαρτήματα» στη θέση των παλιών.

Πραγματικά με τη μέθοδο αυτή, επιτυγχάνουμε στο σώμα μας μια πλήρη ανακαίνιση!

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΤΟΦΑΓΙΑ

Η απόλυτη στέρηση των θρεπτικών συστατικών για ένα χρονικό διάστημα είναι το κλειδί για την ενεργοποίηση της αυτοφαγίας. Κάθε φορά που τρώμε, ανεβαίνει η ινσουλίνη και κατεβαίνει η γλυκαγόνη. Και όταν δεν τρώμε, η ινσουλίνη είναι αυτή που κατεβαίνει και η γλυκαγόνη αυτή που ανεβαίνει. Η αύξηση της γλυκαγόνης διεγείρει τη διαδικασία της αυτοφαγίας, που στην ουσία είναι μια μορφή ΑΠΟΛΥΤΟΥ κυτταρικού καθαρισμού. Η συσσώρευση όλων αυτών των «σκουπιδιών» είναι εξάλλου υπεύθυνη για πολλές χρόνιες, κρυφές φλεγμονές, για ασθένειες, και εν τέλει για την πρόωρη γήρανση των σωμάτων

.

Όπως όλα τα νομίσματα όμως, έτσι κι αυτό, έχει δύο όψεις.

Γιατί κάθε φορά που τα σώματα αγχώνονται, δεν τρέφονται σωστά και δεν αποτοξινώνονται, εκπέμπουν ένα ενεργειακό σήμα στον ενδοβιώτη τους, πως είναι έτοιμα για ανακύκλωση, κάτι που τον καθιστά από σύμμαχο σε «εχθρό». Τότε λοιπόν το μικροβίωμά μας, τρώει πέραν των αχρήστων κυτταρικών σκουπιδιών, κι εμάς τους ίδιους, τα ζωντανά μας κύτταρα!

Ως εκ τούτου, αν θέλουμε να είμαστε υγιείς, νέοι και ακμαίοι, τότε πρέπει να δίνουμε το σωστό σήμα στον οργανισμό, να καθαρίσει και να μην ανακυκλώσει, να «ανακαινίσει» και να μην «γκρεμίσει το σπίτι» (δίνοντάς το για αντιπαροχή). Τη φωτιά της παχυσαρκίας δηλαδή, των ψυχοσωματικών και των παθολογικών συμπτωμάτων στα σώματα, τη σβήνει μόνο η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ στην ευρύτερη έννοια της τροφής.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΦΑΓΙΑ

Η αυτοφαγία, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν είναι ένας διακόπτης on/off. Φαίνεται πως ξεκινάει σταδιακά όταν τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα βρίσκονται αρκετά χαμηλά. Από τις 16 ώρες νηστείας και πάνω, η ένταση της αυτοφαγίας αρχίζει να αυξάνεται με την κορύφωση να γίνεται στις 2 έως 4 μέρες νηστείας, ανάλογα με τον μεταβολισμό του κάθε ατόμου.

Η αυτοφαγία μπορεί να αυξηθεί από δραστηριότητες που προκαλούν «ελεγχόμενο κυτταρικό στρες» όπως: φυσική δραστηριότητα, η οποία προκαλεί (φυσιολογικά) μικροτραυματισμούς στα κύτταρα, περιορισμό υδατανθράκων, και χρήση τροφών που δρουν επικουρικά όπως: η κουρκουμίνη, το τζίντζερ, η κανέλα Κευλάνης, το πράσινο τσάι, ο χυμός ροδιού, η αλόη και τα μούρα.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Η εβδομάδα έχει 7 ημέρες. Η Σαρακοστή έχει 7 εβδομάδες. Και όλα είναι θέμα ισορροπίας. Ο κανόνας της απώλειας ενός κιλού την εβδομάδα είναι ένας δείκτης πως η Νηστεία πήγε καλά. Υπάρχουν σώματα που θα κάνουν μεγαλύτερη απώλεια βάρους, αλλά αυτό καλό είναι να το αποφασίσουν τα σώματα και όχι οι νόες τους. Η εξαντλητική δίαιτα δηλαδή είναι έργο ανθρώπινων και τις περισσότερες φορές ανόητων μυαλών και υπερβαλλόντων ζήλων, και όχι σωματικής σοφίας (και βέβαια μία Σαρακοστή πρέπει πρωτίστως να προσέξει τι θα βγει από το στόμα της και όχι τι θα μπει σε αυτό).

Υπάρχουν ωστόσο πέντε γενικοί κανόνες μίας 40ήμερης νηστείας.

Πρώτος Κανόνας

Δεν τρώμε πριν τις 12:30 και μετά τις 8:00.

Αν χρειαστεί, προτιμάμε μία φυλλώδη σαλάτα το βράδυ και ένα φρούτο το πρωί.

Βοσκάμε δηλαδή.

Δεύτερος Κανόνας

Δεν γυμναζόμαστε, ειδικά στις πρώτες τέτοιες νηστείες 40 ημερών,

ειδικότερα εάν είμαστε και υπέρβαροι!

Περπατάμε, κοιμόμαστε κι αναθεωρούμε.

Τρίτος Κανόνας

Πίνουμε την τροφή και μασάμε το νερό. Τρώμε απλά φαγητά, χωρίς πολύπλοκες μαγειρικές και πολλά μπαχαρικά, αλλά με μικρές περιττές επισημάνσεις στα πιάτα μας: πχ. ένα μικρό πιάτο αρωματικό ρύζι με επισήμανση τη ρίγανη, το λεμόνι και τις 2 κάπαρες που θα έχουμε κρύψει σε αυτό, ή ένα φλιτζάνι πουρέ πατάτας με δύο πλευρώτους και επισήμανση το θυμάρι και μία γέρικη και πικρή ελιά.

Τέταρτος Κανόνας

Κάνουμε αφαγία δύο φορές μέσα στη Σαρακοστή, από 2 ημέρες τη φορά.

Στη δεύτερη αφαγία γυμναζόμαστε ελαφρά αλλά συνεχόμενα και για ώρα.

Πέμπτος Κανόνας

Περιορίζουμε τα τυριά και εγκαταλείπουμε τα έτοιμα σνακ. Αντίθετα γεμίζουμε το σώμα μας με μικρές γουλιές υγρών (συνεχόμενα και διαρκώς μέσα στη μέρα, πχ τσάι, βότανα ή νερό).

Εννοείται πως δεν υπάρχει το κρέας στη διατροφή μας.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Το σώμα του ανθρώπου αποτελείται από κύτταρα, θρεπτικά στοιχεία δηλαδή τα οποία κολυμπούν μέσα στο νερό. Η λειτουργικότητα αυτών των κυττάρων όμως, και άρα τα επίπεδα της υγείας μας, δεν είναι μία παγιωμένη και στατική κατάσταση. Μεταβάλλεται κάθε στιγμή, έστω και σε απειροελάχιστο βαθμό, προς το χειρότερο ή το καλύτερο, από τη νοοτροπία μας και τις επιλογές που κάνουμε στη διατροφή και στον τρόπο ζωής μας.

Εν τέλει είναι ζήτημα οπτικής, το πώς θα διαχειριστεί ο άνθρωπος τις καταστάσεις μέσα στις οποίες θα βρεθεί. Το τι θα ταΐσεις το σώμα σου, και το πόσο και το πώς, είναι αποφάσεις που αλλάζουν, ακόμα κι αν παραμένουν οι ίδιες, όσο αλλάζει η νοοτροπία αυτού που τις παίρνει. Που θα πει: μάθε να χαμογελάς μπροστά στα απρόοπτα των πιάτων και τις αινιγματικές τους παραλλαγές. Μην τα συνηθίζεις ποτέ, ειδικά εάν σου αρέσουν.

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ «ΑΝ»

Αν το σώμα του ανθρώπου είχε δημιουργηθεί για να κάθεται, πολύ πιθανόν να είχε το σχήμα της καρέκλας.

Αν ζούσε με βάσει το «τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει», δε θα χρειαζόταν να ψάξει καθόλου «το τι είναι και τι δεν είναι». Θα ήταν χάσιμο χρόνου και άνευ λόγου η έρευνα.

Αν πρέπει να τραφούν δισεκατομμύρια άνθρωποι, γρήγορα, άφθονα και φθηνά, μόνο μέσα από μία γη, τότε θα πρέπει να τραφούν με στρουθοκαμηλισμό και προκρούστια λογική (ας μην αρνηθούμε ότι αυτές οι λογικές κυριαρχούν στη σημερινή διατροφή τους).

Κι αν πρέπει να κυνηγήσουμε το θαύμα της υγείας, θα πρέπει να καταλήξουμε πέρα των άλλων, και στο διατροφικό λυσάρι των ισορροπημένων και περιοδικών νηστειών. Γιατί τα σκουπίδια είναι αδύνατον πλέον να μην μας επισκεφτούν.

«Πρέπει να μπαινοβγαίνουμε ελεύθερα μέσα στο μυαλό μας δηλαδή».