Κορωναϊός: ο αγγελιοφόρος του φωτός! - (ΜΕΡΟΣ Β)
Τα μικρόβια που φιλοξενούμε μέσα στο σώμα μας, είναι κατά πολύ περισσότερα από το σύνολο των κυττάρων μας, έτσι ώστε το ορθό θα ήταν να λέγαμε: «Ζούμε κυριολεκτικά μέσα σε αυτά, και όχι εκείνα μέσα σε εμάς»! Υπό κανονικές συνθήκες μάλιστα, όχι μόνο δεν απειλούμαστε από την ύπαρξή τους, αλλά αντίθετα συνεργάζονται με τα κύτταρά μας για την προαγωγή και προάσπιση της υγείας μας!
Βέβαια, όταν οι συνθήκες αλλάζουν, τότε από φίλοι γίνονται εχθροί, κι εκεί αρχίζουν τα παθολογικά συμπτώματα: λοιμώξεις, ιώσεις, φλεγμονές και ψυχοσωματικές παθήσεις, γεγονός που ονομάζεται δυσβίωση. Οι συνθήκες που καθορίζουν αν θα έχουμε συμβίωση ή δυσβίωση με τα μικρόβια είναι κυρίως τρεις: η νοοτροπία, η διατροφή και ο γενικότερος τρόπος ζωής.
Επομένως δεν υπάρχουν μικρόβια και ιοί που μας επιτίθενται από το περιβάλλον έτσι ξαφνικά και από το πουθενά χωρίς λόγο μας αρρωσταίνουν. Βρίσκονται ήδη μέσα μας, παντού: στις επιλογές μας, στο έντερο ή στο αίμα μας. Αν θα εξελιχτούν σε παθογόνα ή όχι εξαρτάται απόλυτα από την υγεία των κυττάρων, δηλαδή από εμάς τους ίδιους.
Αν ζούμε σωστά, οικολογικά και τρεφόμαστε υγιεινά, κανένα μικρόβιο δεν έχει λόγο να μας επιτεθεί ούτε από μέσα, ούτε από έξω. Είναι γνωστό εξάλλου ότι οι ιοί συνήθως περνούν μέσα από τις παραμορφωμένες κι εξασθενημένες κυτταρικές μεμβράνες στο κυτόπλασμα, όπου αναπαράγονται, αλλάζουν μορφή, και μετά επιτίθενται σε άλλα εξασθενημένα κύτταρα. Κανένας ιός δεν μπορεί να πλήξει ένα υγιές κύτταρο. Αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που πεθαίνουν στις επιδημίες και σε αυτούς που επιβιώνουν.
Υγιή κύτταρα όμως δεν χτίζουν ούτε τα φάρμακα, ούτε τα αντιβιοτικά, ούτε τα εμβόλια. Φυσικά επουδενί δεν πρέπει να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η Χημεία δεν έχει χώρο στην εφαρμοσμένη ιατρική. Σίγουρα όμως δεν έχει ΟΛΟ το χώρο…
Ο κλινικός διατροφολόγος Γιώργος Μηνούδης υποστηρίζει πως ο λόγος που ο Ενδοβιώτης από φίλος και βιολογικός συνεργάτης γίνεται εχθρός έχει να κάνει με ένα σοφό ενεργειακό πρόγραμμα ζωής που υπάρχει στη φύση, το οποίο καθορίζει απόλυτα τις σχέσεις φυτών, ζώων και ανθρώπων με μικροοργανισμούς αλλά και με το περιβάλλον, το κλίμα και το σύνολο του οικοσυστήματος.
Όταν η ισορροπία του οικοσυστήματος διαταραχθεί, απελευθερώνονται τεράστιες δυνάμεις για να την επαναφέρουν, όπως κλιματολογικές αλλαγές, τυφώνες, εκρήξεις ηφαιστείων κλπ. Αυτό το ενεργειακό πρόγραμμα εξασφαλίζει τη συνεχή ανακύκλωση όλων των ζωντανών οργανισμών που παύουν να λειτουργούν και πεθαίνουν.
Παρόμοια όταν τα κύτταρα του οργανισμού δεν λειτουργούν σωστά, είναι οξειδωμένα, παραμορφωμένα και το αίμα βρώμικο και όξινο, τότε εκπέμπεται ένα ενεργειακό σήμα προς τον ενδοβιώτη ότι αυτός ο οργανισμός είναι έτοιμος για ανακύκλωση.
Ο ενδοβιώτης αναλαμβάνει τότε το έργο της αποσύνθεσής του… Με λίγα λόγια κάθε φορά που αγχωνόμαστε, δεν τρεφόμαστε σωστά και δεν αποτοξινωνόμαστε, εκπέμπουμε σήμα στον ενδοβιώτη ότι είμαστε έτοιμοι για ανακύκλωση. Αυτός τότε μεταλλάσσεται σε παθογόνο για να μας εξυπηρετήσει! (Εξάλλου αν δεν υπήρχαν αυτά τα μικρόβια, τότε τα πτώματα όλων των φυτών, ζώων και ανθρώπων που έζησαν στο παρελθόν θα σκέπαζαν τη γη μέχρι την κορυφή του Έβερεστ).
Κι εμείς παρόλα αυτά συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε (ακόμα και σήμερα) στην βιομηχανία της χημείας του φαρμάκου, αλλοιώνοντας την πραγματικότητα της υγείας.
Μελετώντας λίγο και παρατηρώντας περισσότερο, δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να συμπεράνεις ότι ο ενδοβιώτης είναι φανατικός καταναλωτής της πρωτεΐνης η οποία και τον ενθαρρύνει να αναπτυχθεί, και της ζάχαρης η οποία τον βοηθά να μεταλλαχτεί σε παράσιτο και παθογόνο.
Θα συμφωνήσω πως ετούτη την ώρα βέβαια, όλες αυτές οι πληροφορίες μοιάζουν να μην έχουν και πολύ νόημα. Θα αποκτούσαν όμως αν κατανοούσαμε ότι το μικρόβιο ίσως τελικά και να… είμαστε εμείς! Οι επιλογές, η νοοτροπία και ο τρόπος που αποφασίσαμε να ζήσουμε τη ζωή.
Κι αν αποσυμβολίζαμε κατά το ελάχιστο τα πράγματα, ή έστω τις γεύσεις, ίσως και να καταλαβαίναμε τη συνέχεια της ιστορίας.
Το γλυκό είναι εύκολο στη γεύση, σε ανεβάζει γρήγορα και σε κάνει να το επιθυμείς. Η νοοτροπία διχάζει ως και ερεθίζει τις νόες… τι κι αν πεθαίνει από την πείνα ο μισός πλανήτης, από τη στιγμή που αυτό δεν είναι μεταδοτικό στον υπόλοιπο μισό, ίσως και να μην τον αφορά. Και η πρωτεΐνη; Σάρκες για τον άπληστο άνθρωπο που δεν δίστασε να μεταλλάξει ο ίδιος τα είδη της ζωής για την ωφέλειά του, με τρόπο ολωσδιόλου ανήθικο -αγελάδες με τρύπες σε λιβάδια σκάρτα, ή κοτόπουλα χωρίς πόδια κλεισμένα σε κλουβιά, αρκεί να φτάσουν στο πιάτο μας μαγειρεμένα για να απεμπλακούμε από τη συνενοχή.
Ό,τι είχαμε να πούμε, το είπαμε.
Τη μάχη αυτή θα την «νικήσουμε», με απώλειες φυσικά. Ας προσέξουμε μόνο τη συνέχεια, που, εάν δεν λάβουμε το μήνυμα, θα είναι καθοριστική για τα παιδιά μας.
Τους χρωστάμε βλέπετε.
Γι αυτό ας προσέξουμε λίγο τις συνήθειες και τον καινούργιο προγραμματισμό που θα αφήσει πίσω του ο «πόλεμος», ή την ευκαιρία που όλοι μας χάσαμε για προσευχή. Προτιμήσαμε βλέπετε όλο το χρόνο μας να τον βαρεθούμε μπροστά από τον υπολογιστή, αντί να τον ονειρευτούμε κλείνοντας τα μάτια μπροστά από το ντουβάρι μας. Βλέπετε, όσο κι αν αυτός ο κόσμος είναι αριστοτεχνικά ψεύτικος, τόσο κι αν δεν τον υπηρετήσουμε, δύσκολα θα οδηγηθούμε και στην αλήθεια.
Τι μένει;
Να ακούσουμε τα λόγια των ειδικών. Πιστά και με συνέπεια. Ταυτόχρονα όμως ας ακούσουμε και τα "λόγια" του Κορωναϊού. Πλειομορφισμός ή μονομορφισμός, ας με συγχωρέσει και ο Enderlein, δεν έχει και μεγάλη σημασία τη στιγμή αυτή. Όσο αντιμετωπίζουμε τον κόσμο με διαχωρισμό, όσο δεν αντιλαμβανόμαστε την ενότητα, τόσο και θα οδηγούμαστε σε δυστοπικά μέλλοντα από τα οποία θα ελπίζουμε ο «Εκλεκτός» να μας σώσει.
Κανέναν Μεσσία όμως δεν άκουσε ο άνθρωπος σε καμία ζωή Του.
Ήρθε η ώρα όμως για να ακούσει ένα "μικρό" μικρόβιο με δυνατή φωνή.
Δυνατότερη κι από Εκείνον".
Comments