Μάθε το πρωί να μην βιάζεσαι!

Όταν ένα σώμα περνάει από την κατάσταση του ύπνου σε αυτήν του ξύπνιου, οφείλει πρωτίστως να κάνει ένα μόνο πράγμα: να μην βιάζεται! Εάν μάλιστα αυτό συμβαίνει τις πρωινές ώρες, τότε γίνεται ακόμα περισσότερο επιτακτική η ανάγκη αυτού, γιατί το αντίθετο, θα αποτελούσε μια μεγάλη και μακροχρόνια απειλή της υγείας του.

Ο σύγχρονος άνθρωπος, από έλλειψη εκπαίδευσης κυρίως, κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που πρέπει. Ξυπνάει τελευταία στιγμή για να «χορτάσει» τον ύπνο, και μετά τρέχει για να προλάβει τους χρόνους: να ρίξει κρύο νερό στο πρόσωπό του, να πιει καφέ για να ξυπνήσει, και να φάει ένα πλούσιο πρωινό για να αντέξει την ημέρα και τις απαιτήσεις της. Άλλωστε το πρωινό δεν θα πρέπει να είναι το πιο πλούσιο γεύμα της ημέρας; Έτσι δεν διατυμπανίζουν ακόμα και επίσημοι κύκλοι υγείας;

Και έτσι είναι αν λέγεσαι Kellogg’s και θέλεις να πουλήσεις, ή αν είσαι ημιμαθής και θέλεις να εξαντλήσεις. Τον οργανισμό σου εν τέλει και όσα θα σου προσέφερε εάν τον γνώριζες περισσότερο.

Γιατί το πρωί είναι ίσως η μοναδική στιγμή της ημέρας όπου η τεμπελιά είναι σχεδόν το... ζητούμενο! Υπάρχει άλλωστε μια λέξη κλειδί για κάθε εσωτερικό αθλητή, που λέγεται «χουζούρι», κάτι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Μια κατάσταση όπου ο εγκέφαλος αναδομείται και το νευρικό σύστημα κυριολεκτικά αναζωογονείται και δυναμώνει. Οπότε, μάλλον θα πρέπει να

ξυπνάμε λίγο νωρίτερα και να αφιερώνουμε εν τέλει αυτή την πολυτέλεια στον εαυτό μας.

Ο πρωινός διαλογισμός και οι αργές κινήσεις, ο καθαρισμός του στόματος με πλύση από καλής ποιότητας ελαιόλ

αδο, και το φτύσιμο κατά το τέλος της πλύσης αυτού, το ήπιο τζόκιν για ένα ημίωρο (που αποτελεί

την απόλυτη πρωινή τροφή για τον οργανισμό), η επιστροφή στο σπίτι, η αφόδευση και το χλιαρό ντους, το πλύσιμο των δοντιών και η προετοιμασία με απαλή μουσική για την υπόλοιπη ημέρα, ένα σφηνάκι από χυμό Αλόης ή Νόνι στο άδειο στομάχι μας, μία κουταλιά αγριελαίου, είναι μια συνήθεια κόντρα στη «λογική» της εποχής.

Ακόμα κι αν αυτό φαίνεται δύσκολο σε κάποιους, ας δοκιμάσουν να ξεκινήσουν από κάτι πιο εύκολο: το γλυκό πρωινό χουζούρι, τα τεντώματα και τη μικρή γιόγκα στο κρεβάτι, μια πεντάλεπτη ήσυχη σιωπή και ένα χαμόγελο στο καθρέπτη.

Στα σίγουρα όμως, ας αφήσουν το πρωινό γεύμα για 2 με 3 ώρες μετά από το ξύπνημα, κι ας επιτρέψουν επιτέλους στο σώμα τους σταδιακές μεταβάσεις από τη μια φάση στην άλλη. Κι αυτό, είναι ένα δώρο που τα επινεφρίδια δε θα το αφήσουν ανεκμετάλλευτο. Άλλωστε η κόπωσή τους μεσούσης της θεωρητικής μας ζωής, σημαίνει την αρχή του τέλους για το σύνολο της υγείας μας…