“Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από το να ξεγελάει κανείς τον εαυτό του» (Δημοσθένης).
Αν ζητούσαμε από έναν γιατρό να μας δώσει τον ορισμό της υγείας με βάσει τις πράξεις και όχι τις θεωρίες της σύγχρονης ιατρικής, τότε αυτός σε μια έκρηξη ειλικρίνειας δε θα μπορούσε να πει οτιδήποτε άλλο παρά ότι: «υγεία είναι η απουσία της ασθένειας». Έτσι έμαθε άλλωστε να δρα, έτσι και να βγάζει το ψωμί του. Από την ασθένεια των ανθρώπων, και όχι από την υγεία τους.
Με αυτόν τον τρόπο και υπό αυτήν την οπτική μελέτησε μέσα στα χρόνια πως θα διώχνει κάθε καινούργια ασθένεια μακριά από τον άνθρωπο, και όχι πως θα ανεβάζει τα επίπεδα της υγείας του. Μελέτησε αποκλειστικά τον πόλεμο και τον διαχωρισμό, και όχι την ειρήνη και την ένωση. Μπήκε σε αρνητικούς συσχετισμούς και κατάντησε σχεδόν φυσικό το αφύσικο: «να πληρώνεται δηλαδή μόνο όσο κάποιος νοσεί, και όχι όσο είναι υγιής»!
Όμως ήταν τόσο ατυχές το γεγονός ότι η επιστήμη που είναι υπεύθυνη για την υγεία, κατάντησε να την ορίζει με βάση τη νόσο, όσο ακριβώς υπήρξε ατυχής και η ιδέα ότι οι υπολογιστές θα εξασφάλιζαν περισσότερο ελεύθερο και δημιουργικό χρόνο στους ανθρώπους. Αμφότερα τα σημεία αυτά, γίνονται καίρια και καθοριστικά για την επινόηση της συνέχειας ολόκληρης της ιστορίας μας σε δυστοπικά μέλλοντα.
Η ασθένεια είναι κάτι αρνητικό, η υγεία όμως είναι κάτι θετικό, είναι η ίδια η φύση μας! Η αρρώστια είναι μια ξεκάθαρη επίθεση στη φύση μας. Κι έτσι, είναι πολύ παράξενο το ότι πρέπει να ορίσουμε την υγεία σε σχέση με την ασθένεια. Το να ορίζεις τον οικοδεσπότη σε σχέση με τον επισκέπτη είναι αν μη τι άλλο παράξενο.
Τα μικρόβια δεν είναι εχθροί της ζωής, είναι υποστηρικτές της. Υπήρχαν πριν από εμάς και θα υπάρχουν και μετά από εμάς. Το πρόβλημα μεγαλώνει όσο δεν το καταλαβαίνει, πέραν του γιατρού, και ο ίδιος ο ασθενής αυτό. Γιατί δυστυχώς, όσο ΜΟΝΟ τα πολεμάμε, κι όσο δεν συνυπάρχουμε μαζί τους, κι όσο εναντιωνόμαστε με βία στα φαινόμενα που οι ίδιοι προκαλούμε, τόσο και αυτά θα ψάχνουν άλλους τρόπους για να προσεγγίσουν τη ζωή, της οποίας αποτελούν εκ των αρχαιότερων εκφραστών της.
Η πρώτη μετάλλαξη του Covid 19 θα είναι ως προς τη μεταδοτικότητα. Η δεύτερη ως προς την προσαρμοστικότητα. Τρίτη δε θα υπάρξει, όχι γιατί είναι περαστικός και ήρθε ως αγγελιοφόρος για να μας μεταφέρει το μήνυμα της Αλήθειας, αλλά γιατί και εμείς εν τέλει αυτό είμαστε, όσο κι αν δε θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε. «Περαστικοί»…
Κλεισμένοι στα σπίτια μας έχουμε μια ευκαιρία ακόμα. Να βρεθούμε ενώπιον μια βαθύτερης αλήθειας που θα θελήσει τη λύση μέσα σε κάτι απλό. Στην υποστήριξη του ενός από τον άλλον, όπου κι αν σε αυτό δοθεί η ευκαιρία να συμβεί. Στο σπάσιμο τη μηχανικότητας που διέπει τις ζωές μας, αλλά και εκείνης της ασφάλειας που επιζητά ως τίμημα τη δημιουργικότητά μας.
Γιατί εάν δεν απομακρυνθούμε από τις οθόνες, θα κινδυνεύσουμε να μπούμε μέσα σε αυτές. Να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι ενός προγράμματος υπολογιστή, που θα μετατρέπει τις ζωές και τις ανατομίες μας, σε απλή μπαταρία του.
Comments